(1668.23.6-Neapol-1744.23.1)-Italiyalik faylasuf. 1698 yildan Neapol universitetida professor. Xalqlar tarixi psixologiyasi, falsafasi asoschisi. Platon va F. Bekonga alohida ihlos bilan qaragan. Dekard bilan bahs-munozaraga kirishib, shaxs zakovatiga umuminsoniy aqlni qarama-qarshi qo’ygan. Tarixiy jarayon ob'yektiv tarzda kechishi g’oyasini ilgari surgan. Biz faqat qilayotgan ishlarimiznigina bilishimiz mumkin, degan fikrdan kelib chiqib, tarix fanini insoniyatning o’z xatti-harakatlari to’g’risidagi bilimi deb hisoblagan.Viko barcha millatlarning aylanma yo’sinida taraqqiy etishi nazariyasini ishlab chiqqan.Har bir xalq o’z taraqqiyotida uch davr-xudolar, qahramonlar va insoniyat davrini boshidan kechiradi;  bu bamisoli inson hayotining bolalalik, o’spirinlik va yetuklik davrlariga o’xshaydi. Har bir davr jamiyatning yalpi tanazzuli va parchalanib ketishi bilan tugaydi. Davrlar ijtimoiy to’ntarishlar natijasida almashinadi. Asosiy asari: “Millatlarning umumiy tabiati haqidagi yangi fanning asoslari” (1725). 

Ma'lumot: O'zbekiston milliy ensiklopediyasi. Toshkent. 2001.