Унинг ижроси ҳаётий ҳақиқатга ва самимият намунаси бўлиб, диалогларни жуда ишонарли олиб бориш, ролнинг энг майда кўринишларига ҳам нозиклик билан ёндашиш, мимик ҳаракатлардан усталик билан фойдаланиш актирисанинг ижодига xос.

1978 йилда Тошкентга келган. Ёзувчининг истеьдоди унинг ижтимоий романларида яққол кўзга ташланади.

1947 йилда мусиқа тариxига оид асарлар (“Глинка” китоби), мусиқа (xусусан интонатсия) назарияси бўйича тадқиқотлар (жумладан 1971 йил “Мусиқа шакли жараён сифатида” 2-нашри) муаллифидир.

Айвазовиский мероси 6 мингга яқин рассомлик асарларини ташкил этади. Айвазовский асарлари асосан денгиз манзараларига бағишланган бепоён океан ва денгизларнинг қудратли тўлқин ва туфонлари, уларнинг сокинлиги ботаётган куёш нурида сувнинг жилваланиши, ойдин тун манзаралари тиниқ ва ёрқин буёқлар билан нафис ифодаланади.

Неъмат Аминовнинг ҳикоялари поляк, болгар, румин, чех, рус, украин, белорус, тожик, туркман, озарбойжон, грузин, қолмиқ, шунингдек, мўғул, афғон, уйғур, урду тилларида ҳам босилган.