Нурмонов саҳналаштирган “Олтин девор” (Э. Воҳидов), “Меҳрибонлар” (Ж. Асомиддинов), “Тобутдан товуш” (А. Қаҳҳор), “Зебинисо” (Уйғун), “Макр ва муҳаббат” (Ф. Шиллер), “Ўзинг учун ўл етим” (Ў. Умарбеков), “Армон” (Я. Худойқулов) каби спектаклларда ижрочилар ансамбилининг яхлитлиги таьминланган.

Чарльз Макинтош (инглизча Чарльз Макинтош; 1766 йил 29 декабрь, Глазго — 1843 йил 25 июль) — Шотландия кимёгари ва ихтирочиси. У сув ўтказмайдиган мато ихтироси билан машҳур бўлиб, ундан "макинтош" пальтоларини ясашни бошлади.

(1919.29.12, Бухоро-1987.5.5, Тошкент)-тарихчи олим. Ўзбекистонда хизмат кўрсатган фан арбоби (1973). Тарих фанлари доктори (1958), профессор.

Ҳалима Носирова 1913-йил 29-декабрь Қўқон яқинидаги Тоғлиқ қишлоғида таваллуд топган— опера хонандаси, ўзбек хонандалик санъатининг йирик намояндаси. Ўзбекистон халқ артисти (1937). Боку театр техникуми (1924–27), Москва ўзбек опера студияси (1934–37)да таълим олган.

Илк тўплами – «Лирика» (1907). «Ғалати одамлар» нашрий тўплами(1911) ва «Оқсоқ бой» (1912) романида зодагонлар хаёти акс этган.

Геолгогия ва геофизика институти сейсмология лабаратория Мудири (1963 йилдан) бўлган.

Ижро этган портияларида мумтоз рақс шаклларини ўзбек миллий хореографияси ҳаракатлари билан уйғунлаштириб, қаҳрамоннинг ички дунёсини усталик билан ифодалаган.

“ Сиёсатшунослик фанидан қўлланма” (1992), “Президент Ислом Каримовнинг “Ўзбекистон ХХI аср бўсағасида: хавфсизликка таҳдид, барқарорлик шартлари ва тараққиёт кафолатлари” асари миллий ғоя ва маьнавият асарлари, политалогия фанидан фойдаланиш учун қўлланма (2001), “Маьнавият асарлари” (2003) ва бошқа ўқув қўлланмалари муалифи.

Анри Франсуа Жозеф де Рене — француз шоири ва ёзувчиси, Франция академиясининг аъзоси (1911).

Эркин Воҳидовда нафосатга, шеъриятга меҳр ва майл шу хонадонда шаклланди. Эркин жуда эрта қўлига қалам олди. 7-синфда ўқиб юрганида “Муштум” журналида биринчи шеъри босилди. Талабалик йиллари ўқувчилар саройида шоир Ғайратий бош бўлган тўгарак машғулотларига қатнашиб турди.