
(1879.4.12, Олмаота-1954.6.10, Тошкент) Математик
олим, Ўзбекистон фанлар академияси (1943), Петербург унвериситетини тугатган
(1906). Варшава унверситет профессори (1911-1915), Ростов-Дон унверситети
профессори. (1915-1918), 1918 йилдан умрининг охиригача Ўрта Осиё унверситетида
профессор Рамановский Тошкент математик мактаби асосчиси. У эҳтимоллар
назарияси ва математик статистикага катта ҳисса қўшган. Марков занжирларни чуқур ўрганиб, умумлаштирган,
бу соҳада матрицалар усулларини яратган; марказий лимт теоремани кўп ўлчовли
ҳолга ўтказган. Математик статистика соҳасида Рамановский бош тўплам эмпирик
характеристикалари тақсимот функцияларига доир ишлари билан машҳур. Рамановский
ўз ишларида статистик назорат, статистика усулларини халқ хўжалигида қўллашга
алоҳида эьтибор берган. Ўзбекистонда олий математика таьлимини йўлга қўшиш ва
ривожлантиришда, Ўзбекистон фан математика иниститутини ташкил этишда (1943)
Рамановскийнинг хизматлари катта. Т.А.
Саримсоқов. С.Ҳ. сирожиддинов ва бошқа унинг шогирдлари. Ўзбекистон фан
математика иниститутига унинг номи берилган (1954).