
Евгений Миронов 1966 йил 29
ноябрда Саратов шаҳрида туғилган. Мироновлар оиласи - Виталий Сергеевич, Тамара
Петровна (қарама-қарши Доронина), кичкина Евгений ва унинг синглиси Оксана олти
йил давомида Татишчево-5 ҳарбий шаҳарчасида (ҳозирги Светлый қишлоғи) яшаган.
Бўлажак актёрнинг отаси
деярли бутун умр ҳайдовчи бўлиб ишлаган. Онасининг ўзига хос ихтисослиги йўқ эди,
у сотувчи бўлиб ишлаган, сўнгра ярим кунлик Рождество дарахти безакларини йиғиш
фабрикасида электрчи бўлиб ишлаган. Ярим сменада ишлагандан сўнг, у ўғли ва
қизининг ёнига уйига югурарди.
1982 йилда Татишчево
шаҳридаги саккиз йиллик мактабни тугатгандан сўнг Миронов Иван Слонов номли театр мактабининг биринчи курсига
ўқишга кирди. СССР халқ артисти Валентина Ермакова унга устозлик қилган.
1986 йилда коллежни тугатгандан
сўнг, Евгений Саратов Ёшлар театри труппасига таклифнома олди, аммо ёш
актёрнинг бошқа режалари бор эди. У болалар олдида эртак қаҳрамонларини ўйнашни
хоҳламади - у актёрлик маҳоратини пойтахтда, Москва бадиий театр мактабида,
Олег Табаковнинг устахонасида давом эттиришни хоҳлади. Бу истак бир пайтлар Женя
телевизорда кўрган дастур туфайли пайдо бўлди: улар Табаковнинг устахонасини,
устанинг ўзи ва унинг шогирдларини намойиш этишди. Энг муҳими, Миронов Олег Павловичнинг
улар билан қанчалик эркин гаплашаётганидан таъсирланган эди : на такаббурлик,
на танишлик, улар мутлақо тенг шароитларда мулоқот қилишарди.
19 ёшида мактабни тугатгандан
сўнг, Евгений Олег Павлович ўша йили талабаларни ёлламаганига, Табаковнинг
шогирди бўлишига шубҳа қилмасдан Москвага жўнаб кетди. Деярли станциядан йигит
Москва Санъат театрига борди, Табаковни орқа эшик олдида кутиб турди ва унга: “Мен
сизнинг олдингизга Саратовдан келдим!”- деган сўзлар билан югурди, уста уни
дарҳол қучоқ очиб кутиб олади. Aммо муносабат бошқача эди: “Улар ҳар йили менга
Саратовдан пакетлар билан келишарди”. Бироқ, Миронов
буюк актёрнинг ишончига сазовор бўлди ва у ассистентларини уни тинглаш учун
тўплади. Бу тинглов тўрт соат давом этди. Комиссия йигитни ёқтириб қолди;
кейинчалик Олег Павловичнинг ўзи билан узоқ суҳбатлар бўлиб ўтди. Икки ҳафта
давомида Табаков Евгенияда қобилият борлигини ва келажаги жуда порлоқ эканлигини
тушунди, аммо муаммо шундаки, Табаковнинг шогирдлари аллақачон иккинчи курсда
бўлишган. Евгенийни барибир рўйхатдан
ўтказишди, аммо синов муддати билан. Бу шуни англатардики, агар у қолса, у
ҳолда ўқув йили охирида гуруҳдан бошқа биров чиқариб юборилиши керак эди. Шу
сабабли, синфдошлар аввалига унга нисбатан ишончсиз муносабатда бўлишди ва янги
келган билан машқ қилишни хоҳламадилар. Ўқув жараёни ҳам осон бўлмаган. “Гўё
мен яна нафас олишни ва юришни ўрганаётгандек эдим”, деб эслади актёр. Евгений
Миронов энг йирик театр лойиҳаларида ишлаган: Халқаро театр уюшмалари конференцияси
(Питер Штайннинг “Орестея” ва 1998 йилдаги “Ҳамлет” спектакллари -
иккинчисидаги роли учун у ҳатто саксофон ўйнашни ўрганган), Доннеллан театри ва
Москва қўшма лойиҳаси. П. Чехов (Борис
Годунов, 2000, режиссёр Деклан Доннелан).
Aктёрнинг кўплаб мукофотларга
сазовор бўлган: Россияда хизмат кўрсатган артист унвони (1996), Россия
Федерацияси халқ артисти унвони (2006), 5 та “Ника” мукофоти (“Лимит”, “Муслим”,
“В” фильмларидаги энг яхши эркак роллари. “44 йил августида”, “Тасаввурдаги
космос”, “Қуёш томонидан ёқиб юборилган-