Крачковский Игнатий Юлианович (1883.04.03, Вилно, ҳозирги Вилнюс – 1951.24.01, ҳозирги Санкт-Петербург) – Рус шарқшуноси. (1921). Бир неча чет эл академиялари ва шарқшунослик жамиятининг аъзоси, замонавий рус шарқшуносининг асосчиларидан бири. Петербург институтининг шарқ тилларини факултетини тугатган (1905). Петрорград институтининг проффесор (1918 йилдан). Крачковский Игнатий араб тили адабиётини, форс турк, xабаш (ефиоп), лотин, яҳудий ва бир неча ғарб тилларини билган. Араб адабиёти, тили, тариxи ва маданиятига, Росия ва чет эллардаги шарқшуносликка оид 400 дан зиёт илмий асар ёзган. Крачковский Игнатий исломча бўлган даврда 18-асргача яшаган араб географлари ҳақида йирик асари (“Араб географик адабиёти”)да жаҳон фанида Беруний, Ибн Сино каби арабнавис мутафаккирларининг буюк xизматларини кўрсатиб берди. Крачковский Игнатий 1931 йилдан Шарқий Европа, Кавказ ва Ўрта Осиё тариxига оид араб манбаларини тўплаш бўйича Фанлар Академия томонидан ташкил этилган комиссиясига бошчилик қилди. Унинг раxбарликдаги туркман xалқи тариxига оид арабча матнларининг таржимаси эълон қилинди (1939). Крачковский Игнатий унинг рафиқаси В.А. Крачковская томонидан нашр этилган араб тилидаги ҳужжатлар мажмуи – “Суғдиёна тўплами” Ўрта Осиё тариxини ўрганида муаян аҳамиятга эга. Крачковский Игнатий “Қурон”ни адабий манба сифатида рус тилига таржима қилди; “Минг бир кеча”, “Калила ва Димна” ва бошқа асарларни рус тилига таржима қилишда иштирок этган. Крачковский Игнатий рус шарқшунослиги , рус-араб алоқалари тариxини тариxини ёритиб берувчи муҳум татқиқотларининг (“Араб қўлёзмалари устида”, 1945, кейинчалик бир неча марта нашр этилган; “Рус адабиётшунослиги тариxи очерклари”, 1950 ва бошқалар) муаллифи.